„Kokainowy miś”: dość krwawy komedio-horror, rozładowywany głupawymi dialogami…
27 lutego 2023Tego artykułu możesz posłuchać również w formie podcastu, tutaj:
Jako entuzjasta brutalnego kina zacznę od tego, że troszkę szkoda, że „Kokainowy miś” jest zrobiony na taką humorystyczną nutę.
Wiem, że część widzów lubi takie gatunkowe zestawienia, ale trochę mi tęskno do jakiegoś dobrego, krwawego animal horroru. W „Kokainowym misiu” mamy zestawienie komedii oraz krwawego, czasami kiczowatego horroru klasy-b. Obraz jest całkiem sprawnie nakręcony, sceny gore są surowe i soczyste. Krew tryska gęsto, a oderwane ręce i nogi – fruwają sobie wesoło na wszystkie strony.
–
–
Chciałbym nadmienić, że brutalne akcje, to nie tylko walka z naćpanym niedźwiedziem, ale m.in. takie perełki jak zdzieranie twarzy na betonie. Tytułowy miś tak naprawdę wcale nie jest zły i krwiożerczy, ale po prostu po posmakowaniu kokainy, chce jej coraz więcej. Pecha ma ten, kto akurat posiada paczuszkę z towarem przy sobie lub cuchnie tym narkotykiem.
W kwestii bohaterów mamy spory wachlarz, ponieważ wbrew pozorom w półtorej godzinnym seansie jest wiele wątków, w których występują zarówno dzieci, jak i (nazwijmy ich) gangusy, jest również przypadkowa para podróżników oraz służby medyczno-porządkowe. Zatem naćpany niedźwiedź ma z czego wybierać i trzeba przyznać, że raczy się „czym chata bogata”.
–
–
W zasadzie można powiedzieć, że jest to dość krwawy horror, rozładowywany głupawymi dialogami i czasami równie głupawym zachowaniem bohaterów.
Nie chciałbym spojlerować, ale musicie wiedzieć, że miś nie jest tutaj całkiem osamotniony. W pewnym momencie w filmie pojawia się ktoś jeszcze… 🙂
Podsumowując – szału nie ma, ale raczej obejrzycie z przyjemnością…
–
TS.
Od 2013 zajmuję się popularyzacją szeroko pojętego tematu horroru.
Jestem założycielem kilku czasopism literackich, a także autorem ponad dwudziestu książek.
Prowadzę również dwa wydawnictwa książkowe – Horror Masakra oraz Phantom Books, a także stronę: Trupi Jad – Magazyn Strasznie Kulturalny.
–
